Peter Raaijmakers is amateurschilder en een van de ruim dertig vrijwilligers van Stichting Behoud Weervisserij. Het is daarom niet toevallig dat hij zich bij enkele van zijn werken heeft laten inspireren door dit eeuwenoude ambacht. Twee van zijn werken maken deel uit van de tentoonstelling Koele Wateren waarin werken over water centraal staan. Voor Stichting Behoud Weervisserij interviewde ik Peter over zijn beide passies – met onderstaand artikel als resultaat.
Weervisserij inspireert schilder en vrijwilliger Peter Raaijmakers
Peter Raaijmakers is niet alleen een betrokken vrijwilliger van Stichting Behoud Weervisserij, hij is ook een begenadigd amateurschilder. Momenteel zijn twee van zijn werken over de weervisserij te zien in museum het Markiezenhof in Bergen op Zoom, waar zij deel uitmaken van de reizende tentoonstelling Koele Wateren.
Het is 2017 en Peter Raaijmakers (56) heeft net een van zijn eerste portretten afgerond; van weervisser Cor van Dort. Hij raakt per toeval in gesprek met een conservator van museum het Markiezenhof en informeert of de tentoonstellingen wel eens wisselen. De curator, die Peters werkt kent, laat doorschemeren dat er ‘iets zit aan te komen’ en Peter in gedachte zal houden. “En dat hebben ze gedaan, want een half jaar geleden hebben ze contact met mij opgenomen, of ik dat schilderij (van weervisser Cor van Dort, red.) nog had en of ze het mochten lenen”, vertelt hij, aan de eettafel in zijn woonplaats Lepelstraat.
Koele Wateren is een reizende tentoonstelling met werken uit het Rijksmuseum, aangevuld met werken uit de eigen collectie van museum het Markiezenhof. ‘Vier eeuwen kunst met water in de hoofdrol als vriend én vijand’, zoals het museum het zelf omschrijft. ‘Hierbij kan de weervisserij niet ontbreken’, laat de conservator onze stichting begin juni schriftelijk weten. Met fotomateriaal, een video en twee echte Raaijmakers – een ansjovis geschilderd op een plank is het tweede werk – is de toezegging van een half jaar geleden nu verwezenlijkt.
Ik schilder in het algemeen ook wel graag ‘in de tijd’. Als we aan het weervissen zijn, dan vind ik het wel leuk om over de weervisserij te schilderen
Voor Peter is het bijzonder om in het Markiezenhof te hangen, al is het hem daar niet om te doen. “Uiteindelijk is het toeval dat het daar komt te hangen, omdat het in het thema past. Anders komt het natuurlijk nooit in een museum te hangen”, vertelt hij nuchter. Toch is het een mooie mijlpaal in een nog relatief prille ‘schilderscarrière’. Hoewel zijn werken anders doen vermoeden, schildert Peter namelijk pas vijf jaar. Zijn dochter ging op les, maar stopte na een paar lessen “en ik ben daar een beetje blijven hangen”, zoals hij het zelf omschrijft.
Met honderdvijftig werken in vijf jaar tijd kan Peter gerust een productieve schilder worden genoemd. Een digitaal archief op zijn mobiele telefoon met foto’s van al zijn doeken, vormt inmiddels een handig naslagwerk en geheugensteuntje. “Zeker in het begin heb ik ook veel weggegeven, want anders krijg ik boven op zolder een rij met schilderijen tegen de muur aan staan waar je dan niks aan hebt. Ik ben ook een snelle schilder, zeggen ze. En ik heb altijd voor ogen gehad: van elk schilderij leer je weer”, verklaart hij zijn productiviteit.
Als vrijwilliger bij Stichting Behoud Weervisserij helpt Peter firma Van Dort vooral bij het vissen. “Ik werk bij de brandweer en heb daarnaast ook nog een bedrijf in de opleiding van brandweerlieden. De maanden mei en juni (wanneer er op ansjovis gevist wordt, red.) zijn drukke maanden met de opleidingen, dus dan kan ik eigenlijk alleen maar ‘s avond en begin van de nacht. En dat vind ik altijd leuk, daar heb ik wel veel plezier in. Ik heb ook de mazzel dat ik weinig slaap nodig heb, dus ik kan gerust tot 2 uur ‘s nachts mee gaan vissen en de volgende dag om zes uur uit bed voor m’n werk”, legt Peter uit.
Portretten gaan me nu eigenlijk het beste af. Dat doe ik liever dan een boom schilderen.
Zijn vrijwilligerswerk voor de weervisserij is voor Peter niet alleen een bron van ontspanning, maar ook van inspiratie. Het brengt hem bovendien op bijzondere plekken. “Het schilderij van de zonsondergang (boven dit artikel, red.) heb ik gemaakt op basis van een foto die ik zelf kon maken tijdens het vissen. Die avond was er een hele mooie lucht en wij waren precies op dat moment daar om te vissen. Corné (van Dort, red.) is speciaal voor de foto opzij gegaan met z’n boot”, schetst Peter de situatie van afgelopen mei.
Opmerkelijk genoeg heeft Peter naar eigen zeggen weinig affiniteit met het schilderen van natuur en landschappen. Peter: “Natuur schilderen is niet mijn ding. De weervisserij valt daar eigenlijk ook onder, maar daar ligt m’n interesse dan nog. Ik schilder in het algemeen ook wel graag ‘in de tijd’. Als we aan het weervissen zijn, dan vind ik het wel leuk om over de weervisserij te schilderen.”
Toch ligt zijn hart bij portretten. “Ik had nooit gedacht dat ik portretten zou gaan schilderen, maar portretten liggen me wel. Dat vind ik leuk om te doen. Een van de eerste was Cor (van Dort), die nu in het Markiezenhof hangt (gebaseerd op een foto van Jeroen van Eijndhoven, red.). Dat was een van mijn eerste echte portretten en dat gaat me nu eigenlijk het beste af. Dat doe ik liever dan een boom schilderen”, besluit hij.