Armand Kertzman is een ambitieuze hobbyfotograaf. Naast zijn baan als docent volgde hij een deeltijdopleiding Fotografie aan de Nederlandse Fotovakschool. Met een eindopdracht over de weervisserij rondde hij in de zomer van 2021 de opleiding af. Ik interviewde Armand over de totstandkoming van dit project en schreef er onderstaand artikel over.
De weervisserij blijft fotograaf Armand Kertzman inspireren
Als kleine jongen hield Armand Kertzman al een spreekbeurt over de weervisserij. Onlangs rondde hij de opleiding Fotografie aan de Nederlandse Fotovakschool af met een eindopdracht rondom hetzelfde thema. De weervisserij blijft een bron van inspiratie en prikkelt 45 jaar later nog steeds zijn creativiteit.
Als leerkracht in het basisonderwijs staat Armand Kertzman (56) dagelijks vóór de klas. Voor zijn hobby – fotografie – zat hij de afgelopen twee jaar ín de klas. Hoewel ook die lessen als gevolg van corona veel digitaal hebben plaatsgevonden. Met een expositie rondde hij eind juni de opleiding af. “Als eindopdracht organiseer je met medestudenten een tentoonstelling rondom een bepaald thema. Daar moet je een serie foto’s voor maken. Als die worden goedgekeurd, dan laat je de foto’s professioneel afdrukken en is het de bedoeling dat je ze op een originele manier ophangt”, legt Armand uit.
Het thema van de serie is een vrije keuze. Waarom de weervisserij? “Als klein jongetje – ik weet niet meer of het op de lagere school of de middelbare school was – heb ik er een spreekbeurt over gehouden. Ik vermijd graag de gebaande weg; zoek projecten die enigszins uniek zijn. De weervisserij in Bergen op Zoom is natuurlijk uniek voor Europa, de wereld”, licht Armand zijn keuze toe.
Ook bij het benaderen van de firma Van Dort om medewerking te vragen, ging Armand origineel te werk. “Ik ben met een bloemetje naar Rian van Dort gegaan en ik zei: ‘ik heb een vraag en een bloemetje. Het bloemetje mag je sowieso houden en de vraag is: mag ik mee?’”, vertelt hij. Zijn aanpak had succes. Drie keer voer hij uit met de weervissers om zoveel mogelijk aspecten van het ambacht vast te leggen.
Om optimaal te werk te kunnen gaan, had Armand zich goed voorbereid. “Ik had een waadbroek gekocht, want ik wilde me niet laten vangen in een bootje dat op afstand ligt. Ik ben dus gewoon het water mee in gegaan. Henk en Corné (de weervissers, red.) gaven wat aanwijzingen en tips. En als je twee keer mee gaat, dan weet je op een gegeven moment wel wat ze gaan doen. Ik had genoeg kansen om de beste positie te bepalen”, legt hij uit.
Het maken van een sterke reportage alleen is niet voldoende om de eindopdracht goed af te ronden. Er wordt van de studenten ook verwacht dat zij hun foto’s op een originele manier presenteren. Ook dat creatieve aspect van de opdracht is wel aan Armand besteed. “Ik heb twee platen laten maken waar een eikenhouten staak op wordt geplaatst en daartussen komt een net te hangen van de weervisserij. Aan het net ga ik de foto’s ophangen. Ik heb geprobeerd om dat gevoel van het weer in de tentoonstelling te plaatsen”, vertelt hij.
Wie denk dat met het afronden van de opleiding ook het onderwerp weervisserij voor Armand is afgesloten, heeft het mis. Door het waden in de weer zijn andere invalshoeken en nieuwe inspiratie boven komen drijven. Armand: “Behalve het vissen ook het werken, het wachten. Het wachten op de vangst, als je bijligt met de boot en probeert vogels weg te jagen. Maar ook de tegenstand van de weervisser, de natuur, steeds meer zeehonden die proberen een visje weg te kapen. De grilligheid van de natuur.”
Door zijn reportage over de weervisserij is Armand is niet alleen een diploma, maar ook een unieke ervaring rijker. “Op een gegeven moment moesten we wachten tot het water laag genoeg was. Daar lig je dan in het water met de zeehonden om je heen, te wachten tot de zon opkomt en de stilte om je heen. Dat is wel een ervaring waarvan je zegt: ook al had ik geen foto’s gemaakt, die ervaring neemt niemand me meer af”, besluit hij.